[Texto] Seção 1C

Seção 1C

(Eucliō ex aedibus in scaenam intrat clāmatque)
EVC. exī ex aedibus! exī statim! cūr nōn exīs, serua mea?
STAPHYLA (ex aedibus exit et in scaenam intrat) quid est, mī domine? quid facis? quārē mē ex aedibus expellis? serua tua sum. quārē mē uerberās, domine?
EVC. tacē! tē uerberō quod mala es, Staphyla.
STAPH. egone mala? cūr mala sum? misera sum, sed nōn mala, domine. (sēcum cōgitat) sed tū īnsānus es!
EVC. tacē! exī statim! abī etiam nunc ... etiam nunc ... ohē! stā! manē! (Eucliō sēcum cōgitat) periī! occidī! ut mala mea serua est! nam oculōs in occipitiō habet. ut thēsaurus meus mē miserum semper uexat! ut thēsaurus multās cūrās dat! (clāmat iterum) manē istīc! tē moneō, Staphyla!
STAPH. hīc maneō ego, mī domine. tū tamen quō īs?
EVC. ego in aedīs meās redeō (sēcum cōgitat) et thēsaurum meum clam uideō. nam fūrēs semper in aedīs hominum dīuitum ineunt ...
(Eucliō ē scaenā abit et in aedīs redit)
STAPH. ō mē miseram! dominus meus īnsānus est. per noctem numquam dormit, sed peruigilat; per diem mē ex aedibus semper expellit. quid in animō habet? quārē senex tam īnsānus est?
(Eucliō tandem ex aedibus exit et in scaenam redit.)
EVC. (sēcum cōgitat) dī mē seruant! thēsaurus meus saluus est. (clāmat) nunc, Staphyla, audī et operam dā! ego tē moneō. abī intrō et iānuam occlūde. nam ego nunc ad praetōrem abeō -- pauper enim sum. sī uidēs arāneam, arāneam serua. mea enim arānea est. sī uīcīnus adit et ignem rogat, ignem statim exstingue. sī uīcīnī adeunt et aquam rogant, respondē "aquam numquam in aedibus habeō". sī uīcīnus adit et cultrum rogat, statim respondē "cultrum fūrēs habent". sī Bona Fortūna ad aedīs it, prohibē!
STAPH. Bona Fortūna numquam ad tuās aedīs adit, domine.
EVC. tacē, serua, et abī statim intrō.
STAPH. taceō et statim abeō. (Staphyla abit et sēcum murmurat) ō mē miseram! ut Phaedra, fīlia Eucliōnis, mē sollicitat! nam grauida est Phaedra ē Lycōnidē, uīcīnō Eucliōnis. senex tamen ignōrat, et ego taceō, neque cōnsilium habeō.
(exit ē scaenā Staphyla)
(Euclião agora descreve como, ainda que relutantemente, está ele a caminho do fórum, para receber sua pensão da mão do pretor -- para evitar suspeitas de que ele esteja rico)
EVC. nunc ad praetōrem abeō, nimis hercle inuītus. nam praetor hodiē pecūniam in uirōs dīuidit. sī ad forum nōn eō, uīcīnī meī "hem!" inquiunt, "nōs ad forum īmus, Eucliō ad forum nōn it, sed domī manet. aurum igitur domī senex habet!" nam nunc cēlō thēsaurum sēdulō, sed uīcīnī meī semper adeunt, cōnsistunt, "ut ualēs, Eucliō?" inquiunt, "quid agis?" mē miserum! ut cūrās thēsaurus meus dat multās!